دلنوشته

برخی رابطه ها ظریفند ،طوری که به کوچکترین نسیمی می شکنند !امابرخی رابطه ها چنان زمختند ،که ما را زخمی می کنند !تو آهسته آهسته بلند می شوی ...به راه می افتی ...و می روی .. در این راه رفتن ها ؛ قلبت بارها زخمی می شود ...از همین رو ، آبدیده می شوییاد می گیری که همیشه دوست داشتن ها ، غمگینت خواهد کرد !زیرا به یادت خواهد آورد که :" هیچ تضمینی برای هیچ رابطه ای نیست ! "شاید جذابیت ما شدن ،در این باشد که آدمی ،در هنگام وصال هرگز گمان نمی برد که روزی تنها خواهد ماند ... دلنوشته...

بعضى حرفها براى نزدن است بعضى حرفها را نباید گفت بعضى حرفها را نمى شود گفت آنها باید در عمق قلبمان بمانند بعضى حرفها را اگر زدى پشیمان مى شوى وقتى از جاى همیشگیشان بیرون رفتند ارزش کلام از بین مى رود نه از خودمان بدمان خواهد آمد  گاهی دلم ،از هرچه آدمیست میگیرد.! گاهی دلم دوکلمه حرف مهربانانه میخواهد.. نه به شکل دوستت دارم، و یا نه به شکل بی تو  می میرم …. ساده باشد ، مثل دلتنگ نباش ، فردا روز دیگریست ..  فردا روز دیگریست ..... ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ! ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ  ﮐﺴﯽ، نباید ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺯﺧﻤﺶ ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺩﺕ، ﺩﻟﺖ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺖ ... ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ...ﻋﻤـقش ﺭﺍ ...ﺣﺠـــﻤــﺶ ﺭﺍ ... ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ..... دلنوشته...

زندگی شاید شبیه به یک‌ جاده باشد... یک مسیر برای رسیدن به مقصدی نا معلوممقصدی که برای هر انسانی فرق داردمسیر برای بعضی ها کوتاه است ، برای عده ای طولانیگاهی پر پیچ و خم است،پر از سر بالایی...دیگر نمیکشیم ...نمیتوانیم به جلو برویم،پر از سرعت گیرهای عجیب و غریب که تا برای رسیدن به‌ مقصدمان سرعت میگیریم تا به رسیدن نزدیک‌ میشویم سرعتمان را می‌گیرند، یک طرفش درّه است و یک طرف بیابان هیچ لذتی نمی بریم از این مسیر، از این جاده، از این زندگی، تازه اگر سقوط نکنیم . گاهی جاده صاف است و سراشیبی ...خود به خود مسیر را طی میکنیم...نه خبری از سرعت گیر است نه درّه ... یک طرف جنگل است، یک‌طرف دریا...در جاده و ‌مسیر زندگی اتفاقات زیادی می افتدبا آدمهای مختلفی برخورد می‌کنیم....از کنار خیلیها بیتفاوت میگذریم خیلیها بیتفاوت از کنارمان میگذرند و گاهی هم پیش میآید کسی چشممان را میگیرد و گازش را میگیرد و میرود....گاهی انرژیمان وسط راه تمام میشود و هیچکس برای کمک کردن به ما نمیایستد....گاهی جلوی راهمان را میگیرندگاهی پنچر میشویم‌ ، خسته میشویم ...اما همه ی اینها دلنوشته...

ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ...ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؛ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ... ﻣﺜﻞ ﺁﻭﯾﺨﺘﻦ ﺑﻪ ﻃﻨﺎﺑﯽﭘﻮﺳﯿﺪﺳﺖ ...ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؛ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ... ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﻭﺭﺗﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ...ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؛ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ...ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﺭﻭﺯﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮐﻨﯽ ﻭ ﺑﺮﻭﯼ ...ﻭﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻭﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﻧﺸﻮﯼ ﻧﻤﺎﻧﯽ ....ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؛ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ..ﺳﺎﯾﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ..ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺑﺪﯼ ﻧﯿﺴﺖ... دلنوشته...

بعضی‌ها بوی نان می‌دهند، کنارشان که باشی... بودن‌شان را که نفس بکشی... اشتهایت را برمی‌انگیزند برای ادامه زندگی! . بعضی‌ها هم بوی خاک نم‌خورده می‌دهند... بوی امنیت! بوی روزهای کودکی‌... بویی که هر از گاهی دوست‌ داری بپیچد توی لحظه‌هایت و برای چند ثانیه‌ای از دغدغه‌های نامرد زندگی دور کند! . خیلی‌ها هم بوی هلوی تازه می‌دهند... هلویی که هنوز در بالاترین شاخه درخت مانده تا دست تو برای چیدنش دراز شود... بوی هلویی که جان تازه می‌بخشد به چشم‌هایت... به روزگارت! بوی قشنگ هلوی تازه در بالاترین شاخه درخت حال دلت را خوب خوب می‌کند! . تو اما، اگر به دیدنم آمدی چند دانه کوچک قهوه درون جیب‌های پیراهن چهارخانه‌ات بگذار... درست توی جیبی که روی سینه‌ات نشسته است... بگذار گرمای تنت بوی کافه بدهد بوی قرارهای عاشقانه‌ای بوی عصرهای جمعه بوی شعر بوی یک تلخی خوشایند که عجیب مستم می‌کند!  دلنوشته...

برای خودتان یک دوست پیدا کنید، یکنفر که تا اَبَد بماند، یکنفر که حالتان،جانتان،یارتان،بد و خوبتان را همه را با هم بخواهد، یکنفر که حالش را بپرسید،خوابش را ببینید . آدم ها باید، غیر از عشق و خانواده ،یکنفر را داشته باشند که همه چیزهایی که نمی شود به آن دو قبلی گفت به او گفت! از سردرد های کوچکتان تا غمهای یکساله! یکنفر که تا صبح روبروی هم بنشینید و غرهایتان را بزنید و او گوش کند و شما را با آغوشش گمراه نکند و به وقتش آغوشش را چهار تاق باز کند برای شخص شما. یکنفر که بابت هیچ چیز، سوال نکند تا وقتی می گوئید برویم ، او بند کفشهایش را بسته باشد ، قبل از قفل در. یکنفر باید باشد که از چشمهایتان هم را بشناسید. یکنفر باید باشد که در جواب سوالهای شما بی حسادت بگوید: چه خوش رنگی،چه زیبایی،چه ماهی،چه یاری،چه خونه ای،چه دست پختی،چه هنری و هزار چه بدون حسادت و با کلی عشق.  یکنفری که یک نفر نیست، به شما وصل است ،یکنفر است. یکنفرِ کمیاب اما هست که نامش دوست است . هر آدمی باید یکنفر را داشته باشد که صبح از فکرش در شما حسادت کند. یکنفر را دوست بدارید و با آن پیر شوید، اگر عمرمان قرارش به سپیدیست دلنوشته...

زیبایی چیست؟ هرچه که بر روی لبانتان تبسم ایجاد کند. لبخند‌ها به زیبایی‌ها بستگی دارند. هرچه زیبایی‌های بیشتری ببینید، لبخند‌های بیشتری بر لب‌هایتان می‌نشیند. که نه تنها به روح آدمی آرامش می‌بخشد بلکه کام دیگران را هم شیرین می‌کند. همیشه قدم‌های انسان‌های مهربان گل‌ریزان است. به هر کجا می‌روند عطر  وجودشان همه  را لبریز از ارامش می‌کنند. اثر قدم‌هایشان نقش زیبای محبت است. نقشی که هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را محو کند. درعشق‌ورزی، حوصله را از قطره آب بیاموز که با صبوری  راه به دل سنگ پیدا می‌کند.  مهربانی دل‌های پاک، روی قلب‌های سخت، مانند قطره آب روی سنگ اثر می‌گذارد. قطره قطره دل سخت  را می‌شکافد و  راه به اقیانوس می‌یابد. آن وقت است که عاطفه‌ها از وجودشان منور می‌شوند. و مانند خورشید همه جا را از فیض حضورشان بهره‌مند می‌سازند. انسان‌ها، با مهرشان کار خورشید  را بر عالم هستی می‌کنند.  به دل‌های تاریک روشنا دلنوشته...

زندگی هیچ گاه به بن بست نمی رسد! کافیست چشم باز کنی و راه‌های بیشماری را فراروی خود ببینی، خدا که باشد هر معجزه‌ای ممکن می شود...   داروی_همۀ_دردها_خداست علامه_طباطبایی دلنوشته...

شیوانا گوشه ای از مدرسه نشسته و به کاری مشغول بود و در عین حال به صحبت چند نفراز شاگردانش گوش میداد. یکی از شاگردان ده دقیقه یک ریز در مورد شاگردی که غایب بود صحبت کرد و راجع به مسایل شخصی فرد غایب حدسیات و برداشت های متفاوتی بیان کرد. حتی چند دقیقه آخر وقتی حرف کم آورد در مورد خصوصیات شخصی و خانوادگی شاگرد غایب هم سخنانی گفت. وقتی کلام شاگرد غیبتکن تمام شد، شیوانا به سمت او برگشت و با لحنی کنجکاوانهاز او پرسید: "بابت این ده دقیقهای که از وقت ارزشمند خودت به آن شاگردغایب دادی، چقدر از او گرفتی؟"‏ شاگرد غیبتکن با تعجب گفت: "هیچ چیز! راجع به کدام ده دقیقه من صحبت میکنید؟"‏ شیوانا تبسمی کرد و گفت: "هر دقیقه ای که به دیگران میپردازی در واقع یک دقیقه از خودت را از دست میدهی. تو ده دقیقه تمام از وقت ارزشمندی را که میتوانستی در مورد خودت و مشکلات و نواقص و مسایل زندگی خودت فکر کنی، به آن شاگرد غایب پرداختی. این ده دقیقه دیگر به تو برنمیگردد که صرف خودت کنی.  حال سوال من این است که برای این ده دقیقه ای که روزی در زندگی متوجه ارزش فوق العاده آن خواهی ش دلنوشته...